Wysłany: Sob 12 Cze, 2021 Natangia baśniowa kraina
Majówka się nie odbyła, ale czerwcówki nie mogłem już odpuścić.
Szybki rzut oka na mapę i zapada decyzja: jedziemy do Natangii !
Posejdon był łaskawy i przeprawa przez cieśninę odbyła się przy 0 stanie morza
Skoro dostaliśmy taki wiatr w żagle pogoniliśmy dalej.
Przez Żuławy, co i róż napotykając charakterystyczną dla tych terenów podcieniową zbudowę.
Ślady Mennonitów na ziemiach polskich, kiedyś wygnali ich z Niderlandów, a po II światowej przegnali i od nas. To za ich sprawą Żuławy wyglądają jak wyglądają.
I kolejny podcień.
A w tym urządzono nawet szkołę.
I do kolegi niedaleko.
A na koniec dnia dotarliśmy na zamek biskupów.
W którego piwnicach spożyliśmy godną kolację.
Jednak nie takie walory były myślą przewodnią czerwcowego wyjazdu. Następny ranek odkrył dla nas to czego oczekiwaliśmy.
Wrota Natangii.
Zdobyliśmy najwyższy szczyt w okolicy.
Oczywiście przy pomocy miejscowych Sherpów i poręczowania.
Ze szczytu góry roztaczał się widok zapierający dech
Zasadniczo aby dotrzeć do wielu ciekawych miejsc, to poruszaliśmy się drogami klasy
Lub bez dróg.
Wymagało to częstej inwentaryzacji zasobów.
I dalej przed siebie.
Powiem tylko, warto.
Całe osady popadające w ruinę i opuszczone domostwa to częsty widok w tych okolicach.
Gdzieś w środku lasu trafiliśmy na małą wioskę w centrum której był stary ewangelicki cmentarz, ale chyba już nikt o nim nie pamięta.
Drzewa wrosły w groby.
A zmarli podobno szepczą na wietrze, sceneria jak z filmów grozy i to w środku dnia.
Co mnie zdziwiło w Natnagii to strefa wolna od kościołów, jedyny obiekt sakralny napotkany po drodze to malutka crekiew.
Aby poprawić sobie nastroje po przygnębiających cmentarnych widokach pojechaliśmy do Bocianowa, tu bocianów mieszka trzy razy więcej niż autochtonów.
Po drodze co i róż okoliczności przyrody.
I tak jeździliśmy cały dzień po tej Natangii nawijając w sumie zaledwie jakieś 150 km, ale tak to miało wyglądać.
Był też obiad w kolejowy bufecie.
Który jeszcze serwował tylko na wynos.
Coś mi się zdaje, że będę tu wracał.
Następnego dnia kierunek Barcja, ale to już nie będzie tak ekscytujące ponieważ jedziemy głównie się przejechać i sprawdzić czy postcovidowe knajpy jeszcze działają
Ha! Działają, i to jak! Na godzinę przed otwarciem wszystkie stoliki zajęte, a czas oczekiwania na zamówienie godzina. Nam się szybciej upiekło. Zestaw podróżnika, czyli chłodnik, kartacze i dwa razy kwas chlebowy, a to wszystko za 33 zł.
I to już koniec opowieści, jeszcze tylko w drodze powrotnej na chwilę opuściliśmy UE
PS pełne kufery + dziury zaowocowały pomysłem na nowy zaplot.
Również lubię zagłębiać się w te tereny i poczuć klimat dawnych Prus. Te brukowane drogi i te pagórki, gdzie na horyzoncie trudno dostrzec jakiekolwiek domostwo...
Niestety stan dróg na Warmii jest zły co sprawia, że takie wycieczki są męczące nie tylko dla szprych Ładny opis i brawo za wytrwałość
Przez Żuławy, co i róż napotykając charakterystyczną dla tych terenów podcieniową zbudowę.
Można odnieść wniosek, że w podcień mieścił się bryczka/powóz/karoca (?) co by wysiadać pod dachem na wypadek deszczu.
Ale po schodach jak w tej szkole to koń by nie chciał iść
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
Ładny opis i brawo za wytrwałość 
